น้องคนนอกสายตา แค่มองมากะย่านสิตาย
อย่าว่าเถาะสิหวังได้ใจคงบ่มีทาง
บ่คือเขาผู้อ้ายตามตื้อ นั่งซื่อๆ กะโดนใจอ้ายจัง
ได้เว้านำอยู่ดอกบางครั้ง เมื่ออ้ายมีปัญหา
น้องคงมีสิทธิ์ แค่คนให้ยืมลิขวิดปากกา
ในยามอ้ายลืมเอามา หน้าที่น้องมีส่ำนั้น
แต่สิทธิ์ของเขา ได้ครอบครองโตอ้ายทุกด้าน
อิจฉาแท้ กะได้แค่เก็บอาการ
แล้วกลับหลังหัน ไปอยู่หลังห้อง
น้องผู้ฮ้ายพ้องปึก แค่ความฮู้สึกยังเปิดเผยบ่ได้
อยากบอกว่าฮัก ฮักอ้ายออกไปแต่อายเจ้าของ
บ่คือเขาทั้งงามทั้งเก่ง อ้ายคงเล็งฮอดมื้อแต่งดอง
ต้องเจียมใจในมุมหลังห้อง แก้มนองน้ำตา
น้องคงมีสิทธิ์ แค่คนให้ยืมลิขวิดปากกา
ในยามอ้ายลืมเอามา หน้าที่น้องมีส่ำนั้น
แต่สิทธิ์ของเขา ได้ครอบครองโตอ้ายทุกด้าน
อิจฉาแท้ กะได้แค่เก็บอาการ
แล้วกลับหลังหัน ไปอยู่หลังห้อง
น้องคงมีสิทธิ์ แค่คนให้ยืมลิขวิดปากกา
ในยามอ้ายลืมเอามา หน้าที่น้องมีส่ำนั้น
แต่สิทธิ์ของเขา ได้ครอบครองโตอ้ายทุกด้าน
อิจฉาแท้ กะได้แค่เก็บอาการ
แล้วกลับหลังหัน
น้องคงมีสิทธิ์ แค่คนให้ยืมลิขวิดปากกา
ในยามอ้ายลืมเอามา หน้าที่น้องมีส่ำนั้น
แต่สิทธิ์ของเขา ได้ครอบครองโตอ้ายทุกด้าน
อิจฉาแท้ กะได้แค่เก็บอาการ
แล้วกลับหลังหัน ไปอยู่หลังห้อง